Najwyższym szczytem Turcji jest Aǧrι Daǧι (Ararat) leżący w Azji,
w Kurdystanie, we wschodniej Turcji. Najwyższy szczyt europejskiej części Turcji
to Mahya Daǧι (czasami zapisywany również jako Mahya Daǧ). Miejscowi nazwę
tą wymawiają Mahyja Da bądź Mahija Da. Szczyt ten leży w górach Strandża
w pobliżu granicy z Bułgarią. Na samym wierzchołku znajduje się baza wojskowa
z radarem (?), co bardzo utrudnia dotarcie do najwyższego punktu góry.
CHARAKTERYSTYKA GÓR
Pasmo górskie Strandża (nazwa turecka to Yιldιz Daǧlarι) leży na pograniczu
Turcji i Bułgarii.
Mahya Daǧι jest jej najwyższym szczytem i znajduje się w jej południowej części.
Są to góry niskie i geologicznie stare. W większości zalesione, jedynie skrajnie południowa ich
część pozbawiona jest lasów, ponieważ znajduje się w cieniu opadowym, gdyż większość opadów przynoszą masy
powietrza znad Morza Czarnego.
Najwięcej opadów występuje jesienią i zimą (również w postaci śniegu). Obok sztucznie wprowadzonego
drzewostanu szpilkowego (poddawanemu wyrębowi) stosunkowo często spotyka się buki i dęby. Z większych
zwierząt najłatwiej spotkać dziki. Po
Drugiej Wojnie Bałkańskiej
teren został przedzielony granicą. Doszło do przesiedleń. Prawdopodobnie to z tego okresu pochodzą ślady
ludzkiej działalności (głównie zdziczałe drzewa owocowe). Do lat 1960-ych był to obszar zamknięty dla turystyki
zagranicznej. Do dziś teren ten pozostaje słabo zaludniony jak na europejskie warunki.
TRANSPOTRT I TRASY
Najlepszym punktem wypadowym są miejscowości Vide i Pιnarhisar (posiada hotelik), można się do nich dostać
z nad granicy z Bułgarią (przez Kιrklareli) lub bezpośrednimi autobusami ze Stambułu.
Zdobycie szczytu i powrót możliwe są w jeden dzień. Lokalnym autobusem jedziemy drogą nr 565,
łączącą Lüleburgaz i Pιnarhisar z Demirköy i Iǧneada. Wysiadamy
w Yenice i maszerujemy dalej tą drogą pod górę na północny-wschód. Na przełęczy (725 m
41° 44′ 56,1″ N 027° 40′ 14,1″ E) wiata
i skrzyżowanie z przyzwoitą drogą gruntową. Może kierowca autobusy zgodzi się wysadzić nas tutaj
(zamiast w Yenice)?
Skręcamy w lewo na północny-zachód i idziemy drogą gruntową. Po drodze mijamy trzy obudowane
źródełka i zdziczałe drzewa owocowe. Droga prowadzi południowym stokiem grzbietu, w miejscu
gdzie przechodzi na jego północną stronę tabliczki zakazujące dalszego wstępu. Widać już szczyt
z charakterystyczną kulą. Droga okrąża wierzchołek od północy by wprowadzić na niego od
południowego-zachodu.
Inną trasą możemy z wioski Yenice przejść na zachód do wioski Evciler. Prawie na samym jej początku,
przy strumieniu skręcamy w prawo na północ. Mijamy małe
jeziorko
(417 m 41° 44′ 28,3″ N 027° 36′ 02,9″ E)
w lecie bardziej przypominające wielką, wysychającą kałużę, potem mostek. Dochodzimy do obmurowanego
ujęcia wody (468 m 41° 45′ 24,1″ N
027° 36′ 16,1″ E), dobre miejsce na ewentualny biwak (woda). Dalej ścieżkami
lub na przełaj, cały czas pod górkę, aż na sam szczyt.
EKWIPUNEK
Góry nie wymagają jakiegoś zaawansowanego sprzętu turystycznego. Utrudnieniem może być zakaz przewożenia kartuszy gazowych
w samolocie. W europejskiej części Turcji możemy się w nie zaopatrzyć chyba tylko w Stambule.
Sklep ATLAS posiada kartusze przebijane
CapingGaz i Coleman; oraz nakręcane zarówno CampingGaz/Bluet jak i Coleman. Tych ostatnich najczęściej nie
ma wystawionych na półkach i trzeba o nie pytać ale za to posiadają bardziej uniwersalny gwint pasujący do
palników większości firm np. Primus, Merkill, Plen Air, Go System (Karimor), Coleman, MSR i jeszcze parę by się
pewnie znalazło. Sklep znajduje się w dzielnicy Galata, na ulicy Karaköy. Należy przejść na północ przez most
Galata, nad odnogą Bosforu zatoką Haliç (Złoty Róg), po 20 m, po prawej stronie.
BAZA WOJSKOWA
Poniżej wierzchołka (na wschód) parę masztów. Na samym szczycie baza wojskowa z radarem (?).
Wstęp na teren bazy wzbroniony. Już w odległości około kilometra od niej tabliczki zabraniające
dalszego przemieszczania się w jej kierunku. Robienie zdjęć szczególnie nie jest mile widziane.
Baza to mniej więcej kwadrat o boku 100 m. Otoczony solidnym ogrodzeniem z drutu
kolczastego. W środku dwa duże psy. Na jej terenie znajduje się kilka niskich budynków,
a w zachodniej części budowla w postaci olbrzymiej kuli (radar?). Teren bazy
nieznacznie podnosi się w części południowo-wschodniej i północno-zachodniej. Najwyższy punkt
znajduje się na tej drugiej, kilka metrów od ogrodzenia. Postawiono na nim budkę dla strażnika.
Autor strony nikogo nie zachęca (ani nie zniechęca) do zdobywania tej góry (tak jak i każdej
innej opisywanej w tym serwisie).
LUDZIE
Ludność miejscowa generalnie jest życzliwa, choć w Stambule łatwo o naciągaczy żerujących
na turystach. W zachodniej Turcji sporo osób mówi po niemiecku lub angielsku, czasami również
w którymś z języków byłych krajów "demokracji ludowej" (również po polsku). Jest
to efekt kontaktów handlowych z poprzedniej epoki.
Katalog stron
